Introductie op het HBO

Daar stond ik dan op maandagmorgen. Een half uur te vroeg natuurlijk, want je weet het maar nooit met de NS. Omringd door een stuk of 20 kersverse studentjes die overal naar kijken, behalve naar elkaar. Je raadt het al, ik heb mijn introductie op het HBO gehad. Doodeng! Weer een nieuwe super-awkward-zijn-in-gezelschap herinnering erbij.

Voor de zomervakantie schreef ik al eens over mijn intake bij de opleiding Archeologie en begin augustus kreeg ik een brief met een positief antwoord! Een droom die uitkomt, en dan ben ik nog niet eens begonnen! Afgelopen maandag en dinsdag had ik de verplichte intro georganiseerd door de studievereniging van de opleiding en achteraf gezien was het zeker leuk. De drie dagen erna was de ‘echte’ intro van de hele school, maar daar had ik echt geen zin in.

Maandag begon met vier uur lang luisteren naar verschillende docenten en studenten die van alles vertelde over de opleiding en de studievereniging. We zaten met bijna 120 nieuwe eerstejaars in de collegezaal! Na de lunch deden we in groepjes van vijf mee aan een fotospeurtocht door het gebouw. Ik zat met twee mensen die ook in mijn klas zitten, dus dat was wel fijn. We hebben écht het hele gebouw gezien en ik geloof dat ik een plattegrond nodig ga hebben. Vier vleugels, duizend trappen en alles lijkt op elkaar. Gelukkig weet ik de collegezaal en afdeling Archeologie te vinden!
Na de speurtocht werden we met onze klassen in een eigen lokaal gezet. Daar speelden we twee kennismakingsspelletjes en kwam achter drie dingen: er zijn meerdere lezers die vooral veel boeken kopen en een eindeloze TBR hebben, er zijn twee mensen in de klas die ook dierenbotjes sparen en ik ben -niet onverwacht- de oudste van de klas met ruim twee jaar. Slik. Daar had ik wel rekening mee gehouden, maar ik merkte het wel aan het soort gesprekken die werden gevoerd. Ik merkte ook dat ik weinig aanspraak had. Gelukkig ben ik hier om te studeren en niet om nieuwe beste vrienden te maken.

Op dinsdag zijn we met de klas Deventer in gegaan. Onder begeleiding van twee huidige studenten en onze SLB’ster hebben we een rondleiding door deze prachtige stad gehad, een bezoekje gebracht aan het Archeologisch Depot en de binnenste stadswal en een masterclass ambachtelijk metaalsmeden. Mijn SLB’ster  is een beetje bot gezegd een wandelende archeologische encyclopedie en wist echt over zo veel dingen iets te vertellen. Supertof! Tot slot hebben we een wedstrijd grondboren gehouden op de dijk net buiten de stad.

(ik sta zelfs op een foto! Ik zit links op m’n hurken. Je kan nét m’n arm zien :’) )
Samen met m’n boormaatje wonnen we zowel de eerste als tweede ronde, maar moesten in de finale het onderspit delven tegen de nummer twee grondboorder van Nederland. Ja, dat lees je goed. Er is een heus NK Grondboren en de opleiding doet mee.

Maandag beginnen de echte lessen en ik ben best een beetje nerveus. Hoeveel moet ik studeren? Vind ik wel aansluiting bij mijn klasgenoten omdat ik ouder ben? Kan ik het niveau aan? Brrrr… nog even genieten van het weekend dus. Gelukkig ben ik ook net zo enthousiast om te gaan beginnen aan deze mooie uitdaging!

 

Percy Jackson en de Olympiërs #3: De Vloek van de Titaan

Titel: Percy Jackson en de Olympiërs: De Vloek van de Titaan
Auteur: Rick Riordan
Genre: Young Adult, Fantasy
Pagina’s: 285
Uitgeverij: Boekerij
Editie: Paperback
Prijs: €14,95
Waardering: 4/5

Percy Jackson is inmiddels veertien en een beetje wijzer. Wanneer zowel zijn vriendin Annabeth als de godin Artemis verdwijnt, wordt er een zoektocht op touw gezet. Haast is geboden: het orakel heeft voorzien dat de godin in ieder geval vóór de winterzonnewende terug moet zijn, want haar invloed zal doorslaggevend zijn in de oorlog tegen de Titanen. Percy gaat op pad met zijn beste vriend Grover en een bont gezelschap. Hij wordt geplaagd door onheilspellende dromen. Het orakel heeft namelijk nog meer voorspeld: één van hen zal het niet overleven. Maar wie?

---

 

 

Deel 1 vond ik oké, deel twee heel erg leuk en dit deel was de beste van de drie. Percy wordt ouder, er komen meer volwassene karakters voor en daardoor is het plot naar mijn mening een stuk interessanter. Geen ‘probleem + één poging = oplossing’, maar valkuilen en missers. Dát maakt een boek voor mij aantrekkelijk! Riordan heeft een vlotte schrijfstijl die me sinds het tweede deel meer is gaan bevallen en ook in dit boek past het goed bij zowel het jeugdige verhaal als de doelgroep. Wel merk je dat er een sterke opbouw plaatsvind en ik ben benieuwd wat voor ontknoping er gaat volgen.
De nieuwe karakters in dit verhaal, zoals Artemis, zijn ontzettend leuk geschreven en namen me echt mee in het verhaal. Grover komt ook vaker in dit boek voor, die heb ik gemist in het vorige boek.

Wat mij het meeste blijft fascineren, is de geloofwaardigheid van de wereld die Riordan heeft gecreëerd. Hoezo vreemd dat er een Griekse stad boven de V.S. zweeft? Dat vind ik prachtig, want net als in Harry Potter kan je jezelf voorstellen dat je ooit tegen zulke magische dingen aan loopt. Het voelt zo realistisch!

Een nadeel vond ik de dikte van dit boek(je). Ja, het is fijn om binnen een paar uur een boek uit te kunnen lezen, maar ik zou liever 100 pagina’s meer avontuur krijgen! Het boek beslaat maar een klein aantal dagen en ik vraag me af of het fijner zou zijn als dit gerekt zou worden.

Ik las dit boek met heel veel plezier en kijk uit naar deel vier: De Strijd om het Labyrint!

Castlefest (Deel 2)

Vandaag het tweede deel van mijn Castlefest avontuur! In het vorige deel las je over het openingsconcert en de vrijdag, vandaag hoe het mij zaterdag en zondag verging.

Zaterdag
Na een ijskoude nacht, gevolgd door een goede dosis koffie en vers fruit, begon de lange zaterdag. Zaterdag is altijd de drukste dag van het weekend en dit jaar waren de kaarten al een ruime week uitverkocht. In vergelijking met vorig jaar was het gelukkig wel iets rustiger, toen kon je namelijk bijna over de hoofden lopen! Deze dag wordt altijd afgesloten met de Pagan Night, waarbij een grote wickerman wordt verbrand. Een wickerman is een offer aan de goden/natuur, waar iedereen zijn of haar eigen offer aan toe mag voegen. Onder begeleiding van muziek wordt dit figuur aangestoken door de twee oprichters van Castlefest en Vana Events, Mark en Natasja van der Stelt.
Paganisme is een natuurgeloof die ik persoonlijk ook als mijn eigen religie beschouw. Ik geloof in de natuur en al zijn krachten en dit weekend is altijd rond het oogstfeest Lughnasadh. Met zoveel mensen zo’n mooi feest vieren is enorm krachtig. Maar later hierover iets meer! Hieronder de live opnames van de verbranding van dit jaar.

Vriend en ik zijn saampjes als eerste naar het gezamenlijke optreden van Leaf en Seed geweest. Ik kende beide bands maar een klein beetje, maar was ontzettend onder de indruk. Voor bands die pas zo kort bestaan was het een zeer solide optreden! Vooral Seed deed me veel goed, doordat ze een portie natuurliefde de wereld in stuurde, die ik vroeger bij de band Omnia zo waardeerde. Laatstgenoemde band is in mijn ogen een hele negatieve kant op gegaan jammer genoeg. Ook stond illustrator Charlotte Boer bij de merchandise stands met haar prints. Aangezien ik haar al behoorlijk lang ken en haar werk super vind, kocht ik een setje plus twee losse prints voor mijn broer. Ik heb zowaar de moed bij elkaar geschraapt om een praatje te maken :)
De rest van de ochtend en middag hebben we nóg een rondje kraampjes gedaan en handgemaakte pizza gegeten. We hebben gewoon lekker genoten van de willekeurige ontmoetingen, mooi aangekleedde mensen om ons heen en alle dingen waar we geen geld voor hebben. Wel kocht ik naast de cd van Seed en de prints van Charlotte nog een handgesmede gesp voor mijn toekomstige kostuum, een powerbank (omdat het leuke speeltjes zijn) en een T-shirt van Faun.
Dit jaar zijn we met de wickerverbranding buiten het terrein gaan staan en eerlijk gezegd hebben we nog nooit zoveel gezien! Het vuur werd de cirkel in gebracht, de muziek dreunde dramatisch en de emoties spatten er vanaf. Het gejuich wanneer de vlam overslaat in de wicker is altijd hartverwarmend. Klaar voor een nieuw jaar!
Na het ritueel speelde Cesair op het hoofdpodium, maar onze groep wachtte op de afsluiter Faun. Een Duitse band die Paganfolk maakt en simpelweg prachtige muziek speelt. Instrumenten als hurdy-gurdy, nyckelharpa en davul komen langs, plus de mooiste ballades en opzwepende jigs. Hieronder een filmpje van deze mooie band.
Aangezien het 3 jarige zoontje van twee van m’n vrienden op zondag langs zou komen, hebben we het niet al te laat gemaakt.

Zondag
Volgens mij ben ik nog nooit zo laat naar het terrein gegaan, maar het was zo lekker op camping (lees: in m’n bed) dat we pas om een uur of 11:30 daar waren. De samenvatting van deze dag is heel kort: ik ben besprongen, gekieteld, meegenomen op een avontuur, heb gedanst en ben nog een keer of 10 besprongen. Heerlijk zo’n kleine man erbij :)
Wel zijn vriend en ik naar Rastaban gegaan. Deze band volgen we sinds ze zijn ontstaan zo’n vier jaar geleden en volgens mij zijn er weinig bands die zo’n groot gedeelte van hun publiek aan het dansen krijgen. Je kan gewoon niet stil blijven staan. Hun muziek is een brede mix van onder andere Oekrains-, Frans- en Engelstalige muziek. Ze noemen het zelf Tribal Folk. Alle stijlen mogen en alles kan. En het klinkt verrekte goed! We zijn dus flink los gegaan in de brandende zon!
Ik heb nog een mooie aardewerken mok gekocht en een shirt van Finvarra, die ik niet eens heb zien optreden, maar wel ontzettend leuk vind. Als afsluiter van het festival hebben we met de hele groep nog een feestje gevierd bij Prima Nocta, maar om eerlijk te zijn kan ik me daar niet zoveel van herinneren. Haha, dat gebeurd ook op zo’n festival natuurlijk ;)
We hebben nog een hele gezellige avond gehad op de camping waarbij de mede en het bier rijkelijk vloeide. Het inpakken verliep vlot, net als die maandagochtend. Het afscheid is altijd bitterzoet omdat het zo goed met elkaar is, maar je weer naar je eigen stek moet.
Gelukkig is er een wintereditie op 19 en 20 december waarvoor de tickets en vakantiehuisjes al voor geboekt zijn. Vorig jaar nog in een concertzaal in Hilversum, nu op het ‘echte’ terrein op de Keukenhof. Ik kijk er al naar uit!

 

Winger – Andrew Smith

Titel: Winger
Auteur: Andrew Smith
Genre: Young Adult
Pagina’s: 448
Uitgeverij: Penguin
Editie: Paperback
Prijs: €12,49
Waardering: 4,5/5

Ryan Dean West is a fourteen-year-old boy at a boarding school for rich kids. He’s living in Opportunity Hall, the dorm for troublemakers, and rooming with the biggest bully on the rugby team. And he’s madly in love with his best friend Annie, who thinks of him as a little boy. With the help of his sense of humour, rugby buddies, and his penchant for doodling comics, Ryan Dean manages to survive life’s complications and even find some happiness along the way. But when the unthinkable happens, he has to figure out how to hold on to what’s important, even when it feels like everything has fallen apart.

---

 

Waarom las ik dit boek?
Ik kocht dit boek in Londen omdat ik al zoveel ontzettend positieve reacties had gezien. Het verhaal speelt zich af op een kostschool, wat voor mij persoonlijk altijd een pluspunt is én rugby speelt een grote rol. Deze sport komt in weinig boeken voor, maar als oud speler trok de combinatie van die twee me heel erg!

Verhaal
De 14 jarige Ryan Dean begint als jongste in de klas aan een nieuw schooljaar. De pubertijd is aangebroken en als lulletje rozenwater is dat een flinke uitdaging. Als hij tot overmaat van ramp ook nog in ‘Oppurtunity Hall’ wordt geplaatst door een overtreding in het vorige jaar en bij de grootste bullebak uit zijn rugbyteam op de kamer moet wonen, lijkt zijn leven verwoest. Gelukkig ziet hij zijn twee vrienden en vriendin Annie, op wie hij een oogje heeft, nog regelmatig. Het is een jaar waarin hij opstaat tegen onrecht, voor het eerst dronken wordt, een sleutelrol in het team krijgt en samen op vakantie mag met Annie. Misschien veranderd dit sukkeltje in een man!
Net als je denk dat je alle bizarre gebeurtenissen hebt gehad, slaat Smith je voor het gezicht met een dramatische plottwist. Van luchthartig naar diepzinnig in een paar hoofdstukken. Ook is het einde niet erg vrolijk te noemen.

Personages
Ryan Dean is de hoofdpersoon in dit verhaal en draagt deze rol met verve. De veranderingen in zijn leven maken hem geloofwaardig en je leeft met hem mee, al voelde het voor mij soms meer als leedvermaak. Sommige situaties verzin je gewoon niet! Zo gaat hij pokeren met ouderejaars, maar als verliezer moet hij midden in de nacht een hele gênante uitdaging aangaan. Hij is gewoon zo grappig.
Zijn grootste passie naast rugby is tekenen en het is leuk dat er in het boek meerdere illustraties van hem zijn toegevoegd.
Annie is de wat oudere, onbereikbare meid die goed weet wat ze wilt. Ze staat stevig op haar benen en vormt een mooi tegenkarakter voor de wispelturige Ryan Dean.
De overige karakters zijn divers, maar soms een beetje cliché. Neem de grote bullenbak uit het rugbyteam met vijf gram hersenen en het formaat van een gorilla. Gelukkig heeft Smith er voor gezorgd dat alle kleinere personages niet op elkaar lijken en veel hiervan een eigen verhaal hebben.

Schrijfstijl
Net als bijna elk ander YA boek leest dit boek snel weg en heeft een vlot, maar gevat verhaal. Soms struikelde ik wel over bepaalde zinnen omdat het vanuit het ik-perspectief is geschreven. Ryan Dean kan heel goed veel te lange zinnen maken die je ogen doen bloeden. Dat is een terugkerend iets, maar stoorde me alleen aan het begin. Zoals al geschreven zijn de tekeningen heel erg leuk en een prima toevoeging op het verhaal.

Conclusie
Op 8 september komt Stand-off uit, deel twee van deze Engelstalige serie. Helaas is er nog geen Nederlandse vertaling van dit boek, maar gezien de populariteit in het buitenland verwacht ik dat deze wel komt. Efin, 8 september is geen dag te vroeg want ik vond dit boek geweldig! De cover is ook heel mooi met de foto voorop en een matchende illustratie achter. Ik wil meer Ryan Dean awkwardness!

Castlefest (Deel 1)

Voor de achte keer op rij ging ik samen met mijn groep vrienden van 31 juli tot en met 2 augustus naar het fantasy/middeleeuwse/viking/folk festival Castlefest in Lisse. Zoals als de naam al een beetje doet vermoeden vind dit plaats bij een kasteel, namelijk Kasteel De Keukenhof. Het terrein hieromheen wordt omgebouwd tot een hele andere wereld, waarbij goede muziek, lekker eten, standjes bezoeken en de gezellige sfeer ontzettend typerend zijn voor dit geweldige vierdaagse feest! De vrienden waarmee ik altijd ga heb ik hier leren kennen en de eerste keer dat ik mijn vriend zag, was op een grasveld bij een podium. Echt bijzonder voor mij persoonlijk dus! We gingen voor het hele pakket: camping, openingsconcert en drie dagen festival. In het kort samengevat heb ik weer een onvergetelijk weekend gehad en zal ik jullie in twee blogposts laten weten hoe die dagen zijn geweest. Hieronder een korte sfeerimpressie.

Donderdag
Na een redelijk chaotisch inpakavontuur, vertrokken we om 9:00 vanaf thuis naar Lisse. Op de donderdag wordt er altijd een grote of bijzondere band geboekt om het festival in te luiden, wat betekend dat ook de camping al open gaat. Om stipt 10:00 stonden we dan eindelijk weer op ons bekende kampeerveld! De pret kon echt gaan beginnen. Mijn vrienden kwamen ook geleidelijk aan en gezamelijk zette we onze tenten op. Nét op tijd, want de enige bui die we hebben gehad barstte los. Als échte volwassenen (bijna dan) hebben we heel huiselijk Yahtzee in de tent gespeeld. Gelukkig klaarde het snel op en na het ophalen van het passe-partout bandje en bijgekletst te hebben gingen we naar het terrein. De band Scotch speelde als voorprogramma en hoewel het een leuke band is, zijn we niet naar het podium gegaan. De échte reden dat ik graag op de donderdagavond aanwezig wilde zijn was de band Afro Celt Sound System. Een mix tussen traditionele Afrikaanse muziek en dans en -Ierse- folk. Voeg beats toe, een zanger en zangeres met stemmen als engelen en je hebt een swingende avond! Ik heb zelden zo’n sterk live optreden gezien en dat zegt wel wat, want ik ben naar aardig wat grote namen geweest!
ACSS trad voor het eerste in 10 jaar weer op in Nederland, maar helaas was het erg rustig tijdens het concert. Er werd echter wel zichtbaar genoten. Ikzelf heb twee uur lang staan feesten met een grijns op mijn gezicht en misschien heb ik ergens wel een traantje weggepinkt. Zo ontzettend mooi.
De rest van de avond hebben we op de 24 uurs hangplek op de camping doorgebracht. Daar staat ook een grote feesttent waar tot 3 uur ’s nachts een silent disco is. Jammer genoeg zijn de koptelefoons snel op en is het snikheet daarbinnen. Rond een uur of 2 zijn we richting bed gegaan.

Vrijdag
Na een goed ontbijtje en een kop koffie vertrokken we naar het festival terrein. Het échte evenement kon dus beginnen! Elke dag heeft een andere sfeer als het om grote bands gaat. Vrijdag eindigd vaak een ruigere band, zaterdag is de pagan night en op zondag staat er een algemene knaller op het podium om de dagen af te sluiten. In de voorgaande jaren rende ik altijd van hot naar her om de vele optredens op de vier podia te bewonderen, maar dit jaar stond alles wat ik echt wilde zien pas in de avond op het programma, waardoor ik overdag heerlijk rond kon lopen langs de markt. In al die jaren heb ik wel een paar favoriete stands gevonden, maar er stond dit jaar ook een hoop nieuws. Smederij Black Oak, de vaste leer- en huidenstands en -uiteraard- Mead and More staan altijd op de agenda. Mede is een heerlijk zoete honingdrank, verkrijgbaar in heel veel verschillende smaken. Nu brouwen wij zelf mede dus kopen veel minder, maar één flesje moest toch wel!
Rond 18:00 gingen we naar Stille Volk. Thuis heb ik hun muziek regelmatig aan staan en ben er gek op, maar de energie die de CD heeft kwam live helaas niet naar voren. Er was opzich niets mis mee. Het was alleen helemaal niet wat ik had verwacht. We zijn dan ook eerder weggegaan om te eten. De alleraatste band van de dag was voor mij het absolute hoogtepunt: Euzen. Deze Noorse band maakt soms hele vrolijke muziek, soms duister en zelfs een beetje creepy. Ik ben een aantal jaren geleden spontaan verliefd op ze geworden. Ze gebruiken beats en effecten en over het algemeen is het pittige muziek, maar de lieflijke stem van zangeres Maria is een mooie tegenhanger.
Voor het eerst stond er een groot scherm naast het podium, wat ook een leuke toevoeging is!
Euzen heeft net een nieuw album uitgebracht en dus speelde hier een aantal nummers van. Deze cd is duisterder dan de andere albums, maar tijdens het optreden zorgde ze tussen een mooie balans met hun ‘lichte’ nummers. Hieronder het nummer The Stage tijdens hun fantastische optreden. En die lichtshow was zoooo goed!

De inkoopschade van de dag: CD Rastaban, CD Euzen, T-shirt Euzen, fles mede, een zak stukjes resthuiden. We hebben die nacht tot 4 uur buiten gezeten, genietend van goed gezelschap, mede en bier. En koud dat het was! Was het overdag ruim 20 graden, snachts bleek het maar 8 graden te zijn! Niet vaak was ik zo blij met mijn Mammot mummyslaapzak :)

Dat was deel één! Volgende keer vertel ik over de zaterdag en zondag, plus een overzichtje van alle gave spullen die ik heb gekocht!

Schim & Schaduw – Leigh Bardugo

Titel: Schim & Schaduw (De Grisha #1)
Auteur: Leigh Bardugo
Genre: Young Adult, Fantasy
Pagina’s: 352
Uitgeverij: Blossom Books
Editie: Paperback
Prijs: €16,95
Waardering: 4/5

Het ooit zo rijke Ravka wordt sinds tientallen jaren in tweeën gedeeld door de Schaduwvlakte; een ondoorgrondelijke duisternis, vergeven van monsters die teren op mensenvlees. Het lot van het land is onzeker.

Alina Starkov is nooit ergens goed in geweest. Maar als haar regiment wordt aangevallen en haar beste vriend zwaargewond raakt, ontwaakt er bij Alina een onbekende kracht die zijn leven redt. Een kracht die het door oorlog getergde koninkrijk voor eens en altijd kan bevrijden. Alina moet alles achterlaten en wordt meegevoerd naar het hof, waar ze getraind zal worden tot lid van de Grisha: het magische elitekorps dat wordt geleid door de mysterieuze Duisterling.

Alina moet de geheimen van de Grisha leren doorgronden nu de toekomst van Ravka in haar handen ligt. In de dreigende duisternis leert Alina niet alleen haar kracht beheersen, maar leert ze ook een kant van zichzelf kennen die ze misschien liever nooit had ontdekt.

---

Waarom las ik dit boek?
Toen ik begon met bloggen was net het derde deel van De Grisha trilogie uitgekomen en las volgens mij nog nooit zoveel positieve recensies en rating dan over deze boeken. Dat alleen al was een reden om dit boek op te pakket. Ook was ik net in de wereld van YA gedoken en vond de setting van de wereld waarin dit verhaal zou afspelen heel erg interessant klinken.

Verhaal
In dit verhaal volgen we Alina, die door een speling van het lot op het hof van Ravka terecht komt om te worden getraind als lichtheerser. De clue is de verdeling van het land door de Schaduwvlakte. Dit is een scheur gevuld door duisternis en dodelijke wezens. Op het hof probeert ze haar gave te leren beheersen en zichzelf staande te houden tussen de andere Grisha. Ook speelt hun leiden, de Duisterling, een grote rol in het verhaal. 
Als ik dit boek al 15 jarige had gelezen, was ik zeker verliefd geworden op het Fantasy genre. Dit boek is heel erg toegankelijk en is vrij van teveel personages en clichés. Ik noem er toch één, namelijk de driehoeksverhouding van Alina met boezemvriend Mal en de Duisterling. De setting van het verhaal is ook verfrissend. Ravka doet denken aan een land als Rusland, ook in klimaat en de taal. Dit gaf mij het gevoel van herkenning waardoor de wereld ongecompliceerd bleef, in tegenstelling tot veel andere fantasy werelden.

Personages
Hoofdpersoon Alina is een sterke jonge vrouw, die zichzelf op eigen benen moet zien te redden tussen nieuwe gezichten op het hof. Haar kracht zit in haar standvastheid, maar ook de onzekerheid die naar voren komt wanneer ze zichzelf en haar gaves probeert te ontdekken. Ze is geen wonderschone superheldin, maar het zwarte schaap die nog maar net komt kijken. Ik vond haar een heel sterk en integer karakter.
Veel andere personages blijven meer op de achtergrond, maar de Duisterling gaf mij het gevoel dat ik hem leerde kennen in dit verhaal. Achteraf bleek hij zo veraderlijk als het maar kon, waardoor zijn karakter echt een vraagteken blijft. Dat vond ik heel erg interessant. Ook het andere mannelijke personage Mal, die Alina kent uit haar jeugd, is een interessant karakter. Hij is veel standvaster dan Alina zelf en was voor mij een constante factor in het verhaal.
Samenvattend zijn alle karakters geloofwaardig en sterk geschreven. 

Schrijfstijl
Zoals eerder geschreven schrijft Leigh haar verhaal op een hele toegankelijke manier. Geen overdaad aan moeilijke benamingen, weinig afwijkende verhaallijnen en veel dialogen. Het leest makkelijk en snel, net zoals het verhaal zelf als zoete koek naar binnen ging. Ik sta te popelen om Dreiging en Duisternis te gaan lezen!

Epische bookhaul

In drie maanden tijd kreeg ik het voor elkaar om 14 nieuwe boeken te kopen. Zo episch is dat voor veel mensen niet, maar voor mijn boekenkast wel. Die houdt van grote stapels nieuwe boeken. Ik ook, zeker als dat relatief goedkoop kan.

In mei bezocht ik de Waterstones in Londen en kocht daar vijf boeken. Uiteindelijk liepen we de winkel uit met The Long War en The Long Mars van Terry Pratchett, Rogues van verschillende fantasy schrijvers, Long Way Round van Ewan McGregor en Charlie Boorman en Winger van Andrew Smith. De laatste twee koos ik omdat ze al lang op mijn TBR stonden en in Nederland bijna nooit tegenkom. Daar ben ik dus heel erg blij mee!

Ook kreeg ik mijn vuurdoop in de wereld van het boekenfestijn. Ik bezocht de editie in Apeldoorn en was blij verrast. Het was niet al te druk, maar het was dan ook op vrijdagochtend vroeg. De prijzen vielen ook mee, al kon ik niet veel boeken vinden die ik écht zocht. Veel tweede delen, veel boeken die ik in de Nederlandse versie wilde maar alleen in het Engels te vinden waren. Uiteindelijk heb ik toch mooi 7 boeken kunnen scoren voor ongeveer €30,-. Ik kocht de hele Millenium trilogie van Stieg Larsson in het Engels omdat de drie boeken bij elkaar paste, De Jongen in de gestreepte Pyjama van John Boyne, Cinder van Marissa Meyer, Catching Fire van Suzanne Collins en tot slot de klassieker Wuthering Heights van Emily Bronte.

Ik kocht bij de uitverkoop van de bieb het dikke boek Mythen; een verzameling fantasyverhalen van meerder auteurs. Voor één hele euro durfde ik dat wel aan. Bij de lokale boekenwinkel haalde ik Percy Jackson en de Olympiërs: De Vloek van de Titaan van Rick Riordan. Niet zo goedkoop, maar wél een heel erg leuk boek!

Heel veel nieuwe boeken en van de 14 heb ik er pas 5 gelezen. Veel mooi leesvoer in de toekomst dus!

Wrap-up: Mei, Juni en Juli

Lezen was in mijn examentijd een supergoede manier om even te kunnen ontspannen. Ik las veel in de trein, maar ook vaak een uurtje voordat ik ging slapen. Op deze manier las ik zowel in mei 4 en in juni 3 boeken per maand. Ook las ik nog twee boeken in juli. En tussen die toen boeken zaten een aantal hele goede boeken, maar ook een aantal teleurstellingen.

SAMSUNG DIGITAL CAMERA

Ik begon in mei met het lezen van The Alchemist van Paulo Coelho op aanraden van een goede vriendin. Het gaat over een jongen die op zoek gaat naar een schat die hij heeft gezien in zijn dromen. Een vrij spiritueel boek, maar vooral heel sterk in prachtige uitspraken. Een beetje te zweverig voor mijn doen.
Daarna las ik de graphic novel The Dark of Deep Below van Patrick Rothfuss. Een supersnel boekje met hele leuke en soms wat lugubere illustraties. Binnen twee uur was hij al uit, maar ik vond ‘m net zo leuk als deel 1 van deze serie!
Ik was al heel lang benieuwd naar de ‘nieuwere’ werken van J.K.Rowling. Over The Casual Vacancy hoorde ik veel negatieve dingen, maar de boeken onder pseudoniem Robert Galbraith schenen goed te zijn. Koekoeksjong was mijn derde boek van de maand en hoewel het verhaal me niet helemaal kon overtuigen, waren de karakters ontzettend leuk. Detective Cormorant Strike is zeker mijn favoriete karakter van de maand!
Ik sloot mei af met De Vloek van de Titaan uit de Percy Jackson en de Olympiërs serie van Rick Riordan. Deel twee viel me een beetje tegen, maar dit deel maakte dat helemaal goed. Nu kan ik niet wachten om de rest van de serie te lezen!

SAMSUNG DIGITAL CAMERA

In juni had ik het druk met belangrijke presentaties en examens, maar las toch 3 boeken. De eerste daarvan was Winger van Andrew Scott, die ik tijdens mijn bezoek aan Londen kocht. In één woord, awesome! Van de kaft, karakters, rare zinnen en verhaallijn, ik smulde van dit boek. Het einde is heel dramatisch en vraagt naar meer, dus dan begrijp je mijn vreugde toen ik ontdekte dat deel twee in september uitkomt.
Op het Boekenfestijn kocht ik de Nederlandse vertaling van Catching Fire van Suzanne Collins. Ook dit boek was raak. Ik heb wel een haat liefde verhouding met Katniss, maar dat deed niet af van het leesplezier.
Tot slot las ik in juni een informatief boek, namelijk Het Keltische Boek van Leven en Dood door Juliette Wood. Het zou veel moeten vertellen over het leven van de Kelten, maar achteraf gezien was het vooral een afgeraffelde samenvatting van mythen, legendes en sprookjes over voornamelijk koningen en goden/godinnen. Heel erg jammer dus!

SAMSUNG DIGITAL CAMERA

Juli was een rare maand met de schoolexpositie, een logeerhond in huis en veel losse afspraken. Om even het reisgevoel naar boven te brengen las ik Long Way Round van Ewan McGregor en Charlie Boorman. Een episch verslag van hun motorreis van Londen naar Magadan in Rusland en New York. De documantaire heb ik op DVD en met veel plezier bekeken en dit was weer een opfrissertje.
Het andere boek wat ik las was Vermogen en Wijsheid, het derde deel in de Trilogie De Boeken van de Zieners van Robin Hobb. Ik kan eindelijk beginnen met de ongelezen Hobbs in mijn kast!

Hiermee heb ik aan al mijn kleine doelstellingen voor dit jaar kunnen afstrepen. Het laatste doel was 25 boeken in 2015 lezen en met 21 daarvan al uit, ga ik dat lang en breed halen en kan ik voor het allereerst mijn challenge ophogen! Zo cool!

 

 

Top 10 Favoriete gaven/krachten in boeken

Het is weer donderdag, dus tijd voor een nieuwe Top Ten Thursday! Elke week wordt er door Emmy van Zon en Maan een nieuw onderwerp gegeven die alle bloggers mogen behandelen.

Deze week: mijn top 10 van gaven en krachten!

---

1. Communicatie met dieren
Als een boek, film of serie een karakter heeft dat met dieren kan communiceren, is dat bijna altijd een pluspunt. Het is ook een gave die ik graag zelf zou beheersen. Niet om iets kwaadaardigs mee te doen, maar juist precies te weten wat ik kan doen om het leven van een dier beter te maken. Mijn favoriete diersoort om over te lezen is de wolf.

2. Transformagiërs
Hoe kick zijn zij! Stel je voor dat je alles aan jezelf kan veranderen, superhandig. Vandaag wil ik rood haar, morgen wil ik een goddelijk lijf, of misschien toch een hele vette tatoeage! Buiten de personen die zichzelf als mens kunnen veranderen zoals Tops uit Harry Potter, heb je natuurlijk ook nog de gaven zoals die van Mystique uit X-men. Voor haar zijn er nauwelijks grenzen aan in wie ze kan veranderen.

3. Beheersing van elementen
Wind, regen, land, vuur, dat vind ik zo vet. Zowel als gave als door een magisch wapen vind ik het erg fascinerend. Handig ook. Kom je van de kapper, heb je niet per direct coupe windhoos.

4. Onzichtbaarheid
Deze vind ik persoonlijk wel tricky. Het is maar goed dat dit in het echte leven geen realiteit is, anders hadden we een enorm probleem gehad! Gelukkig is deze gave in fictief werk wél heel erg gaaf en wordt ook heel vaak als iets positiefs gebruikt.

5. Scherp zicht
Ja, Legolas fanboy. Hij is gewoon grappig en gaaf. Boek Legolas vind ik nog leuker dan de film! Een heel praktisch vermogen ook, zeker als je in oorlogstijden verkeert.

6. Magie
Ik wil niet meer leven in de Dreuzelwereld :(

7. Helende krachten
Soms haalt deze kracht wel een randje spanning van boeken af, maar toch een plaatsje in de top 10. Af en toe komt het zo uit de lucht vallen dat het alleen maar een enorme opluchting is. Zoals bij Felix de Feniks bijvoorbeeld. (Haha, woordgrapje)

8. Massaloos
Door muren rennen, door plafonds zakken, het klinkt niet erg handig, maar als superheld bijna onmisbaar als je jouw tegenstander kwijt wilt raken.

9. Verplaatsen/verdwijnselen
Deze gave zou ik zelf heel graag willen hebben. Het zou plotseling mogelijk zijn om de hele wereld rond te reizen en op plekken te komen waar nog geen voet is gezet. Gewoon voor een dagje naar Siberie. Ook scheelt het een hoop in vervoerskosten!

10. Gedachtelezen
In boeken heel erg gaaf, maar een gave waar ik een beetje achterdochtig naar ben. Soms denk ik iets en bedenkt me dan dat er wellicht wel iemand is die het heeft gehoort… shit. Het bezorgt me de kriebels, maar het is een verschrikkelijk handige gave.

 

 

Top 10 boeken die zo dik zijn, dat ik ze liever oversla

Het is weer donderdag, dus tijd voor een nieuwe Top Ten Thursday! Elke week wordt er door Emmy van Zon en Maan een nieuw onderwerp gegeven dat alle bloggers mogen behandelen.

Dikke pillen, je moet er van houden. En gelukkig doe ik dat zeker, maar voel toch wel een fictieve drempel om ervoor te kiezen om maar één boek in een maand te lezen in plaats van 3 of 4. Met als resultaat dat ik nog een flink aantal dikke fantasy bijbels in de kast heb staan. Fantasy auteurs hebben er geen enkele moeite mee om enorme epos te schrijven met ieniemienie letters en minimale paginamarges.
Vandaag dus de dikste pillen waarvan ik het lezen het liefst voor me uit schuif! Ter vergelijking heb ik Harry Potter en de Steen der Wijzen ernaast gezet.

---

 

 

 

 

1. De Naam van de Roos – Umberto Eco (522 blz.)
Dit boek zou de grondvest voor George R.R. Martins Lied van IJs en Vuur zijn geweest en na het lezen van de serie wilde ik daar meer over weten. Ik ben er nog niet aan toe gekomen.

2. Wolkenatlas – David Mitchell (540 blz.)
Een boek wat ik kreeg van iemand die de Science Fiction insteek maar niks vond. Daar ligt ook mijn probleem: ik heb nog nooit SF gelezen en al helemaal niet zo’n dikke!

3. Het Zwaard van Shannara – Terry Brooks (551 blz.)
Deel één van de veelbelovende Shannara serie. Geen idee waar het over gaat, maar het schijnt geweldig te zijn.

4. De Witte Merrie – Jules Watson (568 blz.)
Deel één van een trilogie. Ik wil heel graag in deze serie beginnen, maar deel twee is nauwelijks te vinden jammer genoeg. Wat als ik het super vind en dan nooit de hele trilogie kan lezen? :(

5. Het Magische Schip – Robin Hobb (672 blz.)
Hier beginnen de formaten echt uit de spuigaten te lopen. Het Magische Schip is geen boek dat je even in je tas schuift als je de deur uit gaat. Het is het laatste deel van een trilogie, dus mag gelukkig de eerste twee ‘dunnere’ (beide ruim 500 pagina’s) lezen. Deze serie wil ik in 2015 lezen.

 

6. Het Oog van de Wereld – Robert Jordan (756 blz.)
Als je het over fantasy epos heb, kom je al snel op Jordan uit. De serie Het Rad des Tijds telt maar liefst 14 boeken (zonder prologen en epilogen) en heeft 11.040 pagina’s. Halleluja! Misschien toch maar dat andere dunnere boek lezen?

7. Het Lot van de Nar – Robin Hobb (768 blz.)
Het dikste boek van Hobb tot vandaag de dag. Net als eerdergenoemde het laatste deel van zijn serie. Gelukkig moet ik dus nog 6 andere boeken lezen ;)

8. De Schaduwgrens – Tad Williams (781 blz.)
Bevriende fantasyliefhebbers hebben me dit boek aangeraden. Na het binnen te hebben gekregen schrok ik me echter een ongeluk, want ja… bijna 800 pagina’s. Die schok ben ik nog niet te boven gekomen.

9. Nevelen van Avalon – Marion Bradley (952 blz.)
Als je het over de Koning Arthur legende hebt, hoort daar Nevelen van Avalon bij. De verfilming vind ik prachtig, maar ik zou zo graag het boek willen lezen. Bijna 1000 pagina’s met kleine letters, weinig marge en lastig te lezen cursieve tekst. Al met al wordt dit een opgave, maar wil het zo graag. Toch schuif ik dit boek telkens weer naar de onderkant van mijn TBR.

10. The Pillars of the Earth – Ken Follett (1101 blz.)
In de tijd dat ik Oprah keek (jaja) vertelde ze tijdens een uitzending heel enthousiast over dit boek. Voor een paar euro kwam ik ‘m tegen bij de lokale tweedehands winkel en nam ‘m maar mee. Omdat het een pocket is valt het aantal pagina’s wel mee. Nevelen van Avalon is veel dikker en met stipt het meest massieve boek van deze Top 10, maar toch schrikt The Pillars of the Earth me af. Ik vrees dat dit boek nog jaren ongelezen in de kast blijft staan, en misschien bestemd is voor een andere lezer.

Welke dikke pil blijft jou aanstaren in de boekenkast?