Statt up og dansa

Daar liepen we dan, logeerhond Soesy en ik, om 7:00 op zondagochtend in het bosje in Baarn. Geen hond (nouja vooruit, ééntje dan) te bekennen en de enige geluiden die we hoorden kwamen van de vogels, de wind door het vers groene bladerdak en de kippen bij het hertenkamp. Soesy snuffelde lekker rond en ik genoot intens van de warme zonnestralen die door het bladerdak heen vielen. Een heerlijke stilte hing om ons heen, terwijl het leek of de hele wereld nog even sliep. Even weer één met de natuur.

Zo sjokten we een poos rustig over de paadjes, tot we op het punt kwamen waar we het laatste laantje insloegen voor we weer de straten op zouden gaan. Plotseling viel er een flinke dennenappel met een doffe plof op de grond achter ons. Ik bleef even staan en tuurde omhoog en ja hoor, een pluizig rood worstje schoot weg in de toppen: een rode eekhoorn! Soesy was naast me tot stilstand gekomen, maar schoot in een ogenblik een paar meter vooruit toen het volgende salvo werd gedropt. De eekhoorn sprong van tak tot tak, boom naar boom, totdat ze uit het zicht verdween. Prachtige beestjes.

Met een glimlach op mijn gezicht liepen we weer samen verder, maar ik werd me plotseling zo bewust van dat gelukzalige gevoel van binnen. Alles viel als puzzelstukjes op z’n plaats. Een slaperig bos met zijn bewoners en het ochtendzonnetje, zo simpel is geluk soms. Ik voelde me ook stom, omdat ik niet eerder gehoor had gegeven aan die drang van binnen, want hij was er. Negeren is soms makkelijk dan luisteren.
Ik besefte dat er zoveel hectiek is in het dagelijks leven, dat ik nauwelijks stil blijf staan bij de dingen die mij écht gelukkig maken. Zeker nu ik een tijdje de kans krijg om te ontspannen, moet ik dat ook zeker doen voor mezelf. Als ik door blijf rennen zoals ik nu doe, dan ben ik aan het einde van de zomervakantie net zo gestrest als de afgelopen weken. Tijd voor verandering! Een plannetje vormde zich in mijn hoofd. Wat zijn de dingen die mij gelukkig maken? Wat en wie mis ik, en zou ik weer eens wat tijd aan willen besteden? Hoe breng ik ontspanning in m’n dagelijks leven? Zijn er dingen die ik opzij kan zetten zodat ik kan focussen op levenslessen? Mijn intentie is simpel: genieten van het leven en de mooiste persoon zijn die ik ben.

In m’n hoofd schreef ik een lijstje en direct bij thuiskomst heb ik pen en papier opgepakt.

Laten gaan:
– sociale media
– schoolstress
– eindeloze to-do lijstjes

Tijd nemen om:
– een mok thee te drinken
– te schrijven
– muziek te maken en luisteren
– paganisme terug te brengen
– grote schoonmaak
– huis onderhouden

Iets nieuws leren:
– boeken lezen
– intuïtief handelen en denken
– kleding opknappen
– kruiden en planten

Creativiteit terugbrengen:
– oude projecten afronden
– nieuwe recepten proberen
– vaker schrijven, tekenen en fotograferen

Zelfliefde:
– gezond eten
– meer bewegen: dansen, springen, rennen
– yoga

Sparen voor: 
– nieuwe camera
– vakanties naar Schotland en Zweden
– CastleFest

Wat vaker doen:
– een kaars branden
– naar buiten gaan
– tekenspullen erbij pakken
– rust nemen
– afval scheiden

Genieten van:
– natuur
– vrienden & familie
– de kleine dingen

Statt up og dansa!

Papa

Gistermiddag heb ik voor de laatste keer dit jaar mijn gereedschapskist opgeruimd. Mijn laatste werkstuk staat klaar om beoordeeld te worden en mijn werkschoenen zijn veilig opgeborgen in mijn kluisje. Voor mij is de zomervakantie al zo goed als begonnen, maar niet omdat het schooljaar al daadwerkelijk afgelopen is. Extra verlof, omdat ik even niet meer op school wil zijn.

Aan het begin van de voorjaarsvakantie kreeg ik een telefoontje van m’n zus. Ze was in Tiel, in het ziekenhuis, omdat m’n vader plotseling was opgenomen. Twee jaar geleden werd darmkanker bij hem gevonden. Dat was een enorme klap voor hem en het hele gezin, maar hij ging als een bezeten optimist de chemo in en na een operatie leek het allemaal weer goed te gaan. Een paar maanden later werden de eerste uitzaaiingen gevonden. Op dat moment wist iedereen dat het foute boel was, maar hij -en zijn vrouw- bleven positief. Het ging ook erg goed allemaal en we maakten plannen voor vakanties met het hele gezin. Hij fietste de Zuiderzeeklassieker voor de strijd tegen darmkanker en dat deed hij in stijl! Op het gemak onderweg koffie met gebak in het zonnetje. Tsja… eens een levensgenieter, altijd een levensgenieter! 
Al snel daarna ging het de verkeerde kant op. Oedeemvorming zorgde voor enorm veel vocht in de benen, en dus pijn, waardoor hij niet meer kon doen wat hij zo graag deed: wandelen en fietsen. Er veranderde iets in zijn motivatie, en er verdween iets uit zijn ogen.

We zijn met mijn broer en zus, stiefmoeder en stiefbroer en -zussen continue in het ziekenhuis geweest. Een bizarre en zware week, waarin we afscheid van pap hebben moeten nemen. Hij kon niet meer, en hij wilde niet meer. Euthanasie was geen optie, maar hij werd in slaap gebracht. Op 27 april kneep hij eigenwijs ertussenuit, terwijl de artsen nog hadden verkondigd dat het een rustige nacht zou worden en hij het wel zou halen tot morgenochtend. Het telefoontje kwam misschien onverwacht, maar toen m’n zus belde wist ik eigenlijk al waarom. Taxi in naar het ziekenhuis, en daar de nacht doorgehaald. Die ochtend gingen we voor het eerst zonder papa naar huis. Raar. En toen was er maar één ding wat we konden doen. Proosten op zijn leven, zijn kinderen en al het moois wat we hadden meegemaakt. Van het eerste tot het laatste moment. Broer en ik aan de whisky, alle dames aan een glas wijn. Samen hebben we gehoopt dat de dag nog een paar uurtjes weg kon blijven, maar de tijd staat nu eenmaal niet stil.

Ondertussen is de crematie achter de rug. Ongelofelijk hoeveel er geregeld moet worden en het was best wel een beetje gestress om alles op tijd en precies zoals we wilden te regelen. Maar er kwamen ook mooie dingen naar boven. Zo is de band tussen mijn broer, zus en mijn stief-familie altijd prima geweest, nu waren we plotsklaps één samengesteld gezin. We hebben elkaar gesteund door dik en dun en ook nu nog houden we elkaar in de gaten. En ’s avonds met een glas wijn in de achtertuin, genieten van de dingen waar Siem ook zo van genoot. De kikkervisjes in de vijver, de broedende lijster in de heg, het laatste beetje zon in de avond. 

Het gewone leven is ondertussen alweer drie weken begonnen. School, sociale verplichtingen, mijn verjaardag afgelopen weekend. Alle drukte voelde zo verschrikkelijk geforceerd aan. Het is raar dat het lijkt alsof de tijd voor jou even stil heeft gestaan, terwijl de wereld zo verschrikkelijk hard is doorgegaan. Na drie weken was het genoeg, dus heb ik samen met mijn mentor een sabbatical ingelast tot aan de zomervakantie. Want als er één ding is wat ik heb geleerd van de afgelopen weken, is het dat je goed voor jezelf -lichamelijk en geestelijk- moet zorgen. En dat ga ik doen, zoals ik m’n vader op ons laatste moment samen heb belooft.