Castlefest (Deel 2)

Vandaag het tweede deel van mijn Castlefest avontuur! In het vorige deel las je over het openingsconcert en de vrijdag, vandaag hoe het mij zaterdag en zondag verging.

Zaterdag
Na een ijskoude nacht, gevolgd door een goede dosis koffie en vers fruit, begon de lange zaterdag. Zaterdag is altijd de drukste dag van het weekend en dit jaar waren de kaarten al een ruime week uitverkocht. In vergelijking met vorig jaar was het gelukkig wel iets rustiger, toen kon je namelijk bijna over de hoofden lopen! Deze dag wordt altijd afgesloten met de Pagan Night, waarbij een grote wickerman wordt verbrand. Een wickerman is een offer aan de goden/natuur, waar iedereen zijn of haar eigen offer aan toe mag voegen. Onder begeleiding van muziek wordt dit figuur aangestoken door de twee oprichters van Castlefest en Vana Events, Mark en Natasja van der Stelt.
Paganisme is een natuurgeloof die ik persoonlijk ook als mijn eigen religie beschouw. Ik geloof in de natuur en al zijn krachten en dit weekend is altijd rond het oogstfeest Lughnasadh. Met zoveel mensen zo’n mooi feest vieren is enorm krachtig. Maar later hierover iets meer! Hieronder de live opnames van de verbranding van dit jaar.

Vriend en ik zijn saampjes als eerste naar het gezamenlijke optreden van Leaf en Seed geweest. Ik kende beide bands maar een klein beetje, maar was ontzettend onder de indruk. Voor bands die pas zo kort bestaan was het een zeer solide optreden! Vooral Seed deed me veel goed, doordat ze een portie natuurliefde de wereld in stuurde, die ik vroeger bij de band Omnia zo waardeerde. Laatstgenoemde band is in mijn ogen een hele negatieve kant op gegaan jammer genoeg. Ook stond illustrator Charlotte Boer bij de merchandise stands met haar prints. Aangezien ik haar al behoorlijk lang ken en haar werk super vind, kocht ik een setje plus twee losse prints voor mijn broer. Ik heb zowaar de moed bij elkaar geschraapt om een praatje te maken :)
De rest van de ochtend en middag hebben we nóg een rondje kraampjes gedaan en handgemaakte pizza gegeten. We hebben gewoon lekker genoten van de willekeurige ontmoetingen, mooi aangekleedde mensen om ons heen en alle dingen waar we geen geld voor hebben. Wel kocht ik naast de cd van Seed en de prints van Charlotte nog een handgesmede gesp voor mijn toekomstige kostuum, een powerbank (omdat het leuke speeltjes zijn) en een T-shirt van Faun.
Dit jaar zijn we met de wickerverbranding buiten het terrein gaan staan en eerlijk gezegd hebben we nog nooit zoveel gezien! Het vuur werd de cirkel in gebracht, de muziek dreunde dramatisch en de emoties spatten er vanaf. Het gejuich wanneer de vlam overslaat in de wicker is altijd hartverwarmend. Klaar voor een nieuw jaar!
Na het ritueel speelde Cesair op het hoofdpodium, maar onze groep wachtte op de afsluiter Faun. Een Duitse band die Paganfolk maakt en simpelweg prachtige muziek speelt. Instrumenten als hurdy-gurdy, nyckelharpa en davul komen langs, plus de mooiste ballades en opzwepende jigs. Hieronder een filmpje van deze mooie band.
Aangezien het 3 jarige zoontje van twee van m’n vrienden op zondag langs zou komen, hebben we het niet al te laat gemaakt.

Zondag
Volgens mij ben ik nog nooit zo laat naar het terrein gegaan, maar het was zo lekker op camping (lees: in m’n bed) dat we pas om een uur of 11:30 daar waren. De samenvatting van deze dag is heel kort: ik ben besprongen, gekieteld, meegenomen op een avontuur, heb gedanst en ben nog een keer of 10 besprongen. Heerlijk zo’n kleine man erbij :)
Wel zijn vriend en ik naar Rastaban gegaan. Deze band volgen we sinds ze zijn ontstaan zo’n vier jaar geleden en volgens mij zijn er weinig bands die zo’n groot gedeelte van hun publiek aan het dansen krijgen. Je kan gewoon niet stil blijven staan. Hun muziek is een brede mix van onder andere Oekrains-, Frans- en Engelstalige muziek. Ze noemen het zelf Tribal Folk. Alle stijlen mogen en alles kan. En het klinkt verrekte goed! We zijn dus flink los gegaan in de brandende zon!
Ik heb nog een mooie aardewerken mok gekocht en een shirt van Finvarra, die ik niet eens heb zien optreden, maar wel ontzettend leuk vind. Als afsluiter van het festival hebben we met de hele groep nog een feestje gevierd bij Prima Nocta, maar om eerlijk te zijn kan ik me daar niet zoveel van herinneren. Haha, dat gebeurd ook op zo’n festival natuurlijk ;)
We hebben nog een hele gezellige avond gehad op de camping waarbij de mede en het bier rijkelijk vloeide. Het inpakken verliep vlot, net als die maandagochtend. Het afscheid is altijd bitterzoet omdat het zo goed met elkaar is, maar je weer naar je eigen stek moet.
Gelukkig is er een wintereditie op 19 en 20 december waarvoor de tickets en vakantiehuisjes al voor geboekt zijn. Vorig jaar nog in een concertzaal in Hilversum, nu op het ‘echte’ terrein op de Keukenhof. Ik kijk er al naar uit!

 

Castlefest (Deel 1)

Voor de achte keer op rij ging ik samen met mijn groep vrienden van 31 juli tot en met 2 augustus naar het fantasy/middeleeuwse/viking/folk festival Castlefest in Lisse. Zoals als de naam al een beetje doet vermoeden vind dit plaats bij een kasteel, namelijk Kasteel De Keukenhof. Het terrein hieromheen wordt omgebouwd tot een hele andere wereld, waarbij goede muziek, lekker eten, standjes bezoeken en de gezellige sfeer ontzettend typerend zijn voor dit geweldige vierdaagse feest! De vrienden waarmee ik altijd ga heb ik hier leren kennen en de eerste keer dat ik mijn vriend zag, was op een grasveld bij een podium. Echt bijzonder voor mij persoonlijk dus! We gingen voor het hele pakket: camping, openingsconcert en drie dagen festival. In het kort samengevat heb ik weer een onvergetelijk weekend gehad en zal ik jullie in twee blogposts laten weten hoe die dagen zijn geweest. Hieronder een korte sfeerimpressie.

Donderdag
Na een redelijk chaotisch inpakavontuur, vertrokken we om 9:00 vanaf thuis naar Lisse. Op de donderdag wordt er altijd een grote of bijzondere band geboekt om het festival in te luiden, wat betekend dat ook de camping al open gaat. Om stipt 10:00 stonden we dan eindelijk weer op ons bekende kampeerveld! De pret kon echt gaan beginnen. Mijn vrienden kwamen ook geleidelijk aan en gezamelijk zette we onze tenten op. Nét op tijd, want de enige bui die we hebben gehad barstte los. Als échte volwassenen (bijna dan) hebben we heel huiselijk Yahtzee in de tent gespeeld. Gelukkig klaarde het snel op en na het ophalen van het passe-partout bandje en bijgekletst te hebben gingen we naar het terrein. De band Scotch speelde als voorprogramma en hoewel het een leuke band is, zijn we niet naar het podium gegaan. De échte reden dat ik graag op de donderdagavond aanwezig wilde zijn was de band Afro Celt Sound System. Een mix tussen traditionele Afrikaanse muziek en dans en -Ierse- folk. Voeg beats toe, een zanger en zangeres met stemmen als engelen en je hebt een swingende avond! Ik heb zelden zo’n sterk live optreden gezien en dat zegt wel wat, want ik ben naar aardig wat grote namen geweest!
ACSS trad voor het eerste in 10 jaar weer op in Nederland, maar helaas was het erg rustig tijdens het concert. Er werd echter wel zichtbaar genoten. Ikzelf heb twee uur lang staan feesten met een grijns op mijn gezicht en misschien heb ik ergens wel een traantje weggepinkt. Zo ontzettend mooi.
De rest van de avond hebben we op de 24 uurs hangplek op de camping doorgebracht. Daar staat ook een grote feesttent waar tot 3 uur ’s nachts een silent disco is. Jammer genoeg zijn de koptelefoons snel op en is het snikheet daarbinnen. Rond een uur of 2 zijn we richting bed gegaan.

Vrijdag
Na een goed ontbijtje en een kop koffie vertrokken we naar het festival terrein. Het échte evenement kon dus beginnen! Elke dag heeft een andere sfeer als het om grote bands gaat. Vrijdag eindigd vaak een ruigere band, zaterdag is de pagan night en op zondag staat er een algemene knaller op het podium om de dagen af te sluiten. In de voorgaande jaren rende ik altijd van hot naar her om de vele optredens op de vier podia te bewonderen, maar dit jaar stond alles wat ik echt wilde zien pas in de avond op het programma, waardoor ik overdag heerlijk rond kon lopen langs de markt. In al die jaren heb ik wel een paar favoriete stands gevonden, maar er stond dit jaar ook een hoop nieuws. Smederij Black Oak, de vaste leer- en huidenstands en -uiteraard- Mead and More staan altijd op de agenda. Mede is een heerlijk zoete honingdrank, verkrijgbaar in heel veel verschillende smaken. Nu brouwen wij zelf mede dus kopen veel minder, maar één flesje moest toch wel!
Rond 18:00 gingen we naar Stille Volk. Thuis heb ik hun muziek regelmatig aan staan en ben er gek op, maar de energie die de CD heeft kwam live helaas niet naar voren. Er was opzich niets mis mee. Het was alleen helemaal niet wat ik had verwacht. We zijn dan ook eerder weggegaan om te eten. De alleraatste band van de dag was voor mij het absolute hoogtepunt: Euzen. Deze Noorse band maakt soms hele vrolijke muziek, soms duister en zelfs een beetje creepy. Ik ben een aantal jaren geleden spontaan verliefd op ze geworden. Ze gebruiken beats en effecten en over het algemeen is het pittige muziek, maar de lieflijke stem van zangeres Maria is een mooie tegenhanger.
Voor het eerst stond er een groot scherm naast het podium, wat ook een leuke toevoeging is!
Euzen heeft net een nieuw album uitgebracht en dus speelde hier een aantal nummers van. Deze cd is duisterder dan de andere albums, maar tijdens het optreden zorgde ze tussen een mooie balans met hun ‘lichte’ nummers. Hieronder het nummer The Stage tijdens hun fantastische optreden. En die lichtshow was zoooo goed!

De inkoopschade van de dag: CD Rastaban, CD Euzen, T-shirt Euzen, fles mede, een zak stukjes resthuiden. We hebben die nacht tot 4 uur buiten gezeten, genietend van goed gezelschap, mede en bier. En koud dat het was! Was het overdag ruim 20 graden, snachts bleek het maar 8 graden te zijn! Niet vaak was ik zo blij met mijn Mammot mummyslaapzak :)

Dat was deel één! Volgende keer vertel ik over de zaterdag en zondag, plus een overzichtje van alle gave spullen die ik heb gekocht!

Castlefest Wintereditie

De eerste Castlefest Wintereditie is een feit! Samen met een groep vrienden stapten we zaterdagmiddag op de trein om naar De Vorstin in Hilversum te gaan. We wisten niet zo goed wat we konden verwachten, maar we gingen dan ook voornamelijk voor het optreden van Scrum. In de nieuwsupdates vertelde de organisatie dat er een aantal standjes was, veel muziek en een vol programma van 18:00 tot 1:00 uur. Dat beloofde veel goeds!

Bij binnenkomst werd duidelijk dat het ‘ietsjes’ anders was dan wat we van Vana Events gewend zijn: modern gebouw, felgroene verlichting (ja, overal!) en een erg intieme sfeer. De Vorstin heeft twee zalen, maar vier verdiepingen die met smalle trappen bereikt kunnen worden. Heel praktisch is het niet, al hebben we wel aan onze conditie mogen werken. Zelfs in dit hightec gebouw kwam de fantasysfeer best goed over!

Het eerste optreden was van Jyoti Verhoeff. Als trio met cello, piano en accordeon maken ze prachtige muziek. Wanneer ze spelen laten ze alles achter en dat hoor je. Het spreekt tot de verbeelding. De nummers zijn ook geen simpele meezingers, maar diepe en gelaagde stukken. Je wordt uitgedaagd om de teksten te vertalen en interpreteren. Genoten!
Ik ben blij dat we de CD hebben meegenomen.

Na Jyoti speelde Shireen in de ene zaal en begon Kelten Zonder Grenzen in de andere zaal. Na al ruim twee uur te hebben gestaan waren we aan één ding toe: zitten! Jammer genoeg was daar eigenlijk geen plaats voor. Uiteindelijk zijn we heerlijk naast het kleine podium gaan zitten en kregen we stiekem dat échte festivalgevoel: luieren bij de muziek (in het gras) en gezellig samen zijn. Kelten zonder Grenzen was prima, maar niet mijn soort muziek. Er werd uitbundig gedanst en de zaal was vol, dus voor de liefhebber was het vast en zeker geslaagd.

Het volgende optreden was van Cesair. Ik heb ze één maal eerder in een concertzaal gezien en ook toen was ik al enorm te spreken over deze geweldige muzikanten. Niet alleen maken ze prima muziek, ook de manier waarop ze op het podium staan is ontzettend professioneel. Ze hebben een groot scala aan invloeden en stijlen en veel van de teksten zijn mythisch. Het optreden werkt op je heupen; je kan nauwelijks stil blijven staan! Het zou me niks verbazen als deze band nog flink gaat groeien, absoluut een parel.

Na de nodige bekers mede werd het tijd voor Scrum. Een bijzonder optreden, want na 10 jaar neemt zanger Skottie afscheid van de band. Dit was het laatste festival optreden van de band in deze samenstelling en ik ga hem enorm missen. Met zijn operalongen, aanstekelijke lach en prachtige stem heeft hij mijn hart gestolen. Scrum krijgt er een hele kluif aan om iemand in zijn voetstappen te laten treden!
Scrum maakt power-folk. Denk Dropkick Murphys gemixt met The Dubliners. Ook met dit concert speelde ze een heel afwisselende set, maar overwegend de hardere muziek. Al vroeg speelde ze het prachtige ‘The Hills in the Highlands’, en daarmee was het klaar met de ballads. Springen, schreeuwen, duwen en trekken, even helemaal los. Het was fan-tas-tisch!

Rond half 1 uur hielden we het voor gezien en namen de trein terug naar huis. Moe, maar zeer tevreden.
Er waren zowel hele goede punten als een aantal minpunten.
+ Het aantal bands was fijn, ook de korte ‘wachttijd’ tussen de optredens.
+ Mede in echte aardewerk bekers
+ Gratis garderobe en geen kluisjes, top!
+ Supervriendelijk personeel/beveiliging
+ Het gewonnen pakket met mooie spulletjes.
+ Meer Castlefest…. :D
– Geen/weinig zitplaats
– Nauwe trappen
– Buiten ongeveer 3 standjes was alles band merch. Prima, maar door de aankondiging verwachtte ik iets meer. Geeft voor mij niet echt, want ik kwam toch voor de muziek!

Wat nóg leuker is, is dat Vana vandaag op FB bekend maakte dat er een Wintereditie op de Keukenhof komt op 19 en 20 december. Ik ben ontzettend benieuwd naar de nieuwe plannen en staat absoluut nu al in de agenda. Maar eerst, op naar de zomereditie!

Mijn zomer in twee foto’s